باسلام به نظر من دوستاني که ميان از بيماريشون مينويسن با اين نگاه که برا همدردهاشون مينويسن و اينکه انتظار دارن درک بشن حالا يکي تو ترکه مثلا رو دهم يا هرچي تو اون حالت کلافگي و بي خوابي ميخواي برات شعر از شمس تبريزي بنويسه اقا بزارش کنار ي دفه يا علي نشد که ي نفر هست بيست سالشه يابويي ميتونه يکي هست 35سالشه مثل من چهار ماه طول کشيد تا از چهل سي سي رسيدم به پنج سي سي تدريجي اونم با سر کار رفتن عذاب اور بود هرکس بدنش ي طوريه چون شما تونستي مثلا پنج روزه ترک کني دليل نميشه همه بتونن مهم نتيجه کاره .باور کنيد دوستان همدرد من پله پله رفتين بالا پله پله بياين پايين مخصوصا متادون لعنتي رو .چرا ار اعتياد تگيم ننويسيم برعکس بايد بگيد از لحظه هاي ترک از تجربه هاتون اينا بدرد يکي مثل من ميخوره بدرد خيليا ميخوره .الان شما يابويي ترک کن 10روزه پاک شدي ده روز ديگم دردو کلا سي روز اره ميشه اما بعدش چي کلافگي افسردگي نااميدي کسالت خب اين همه رو بادرد فيزيکي به تدريج کم کني خوبه که درد فيزيکي سي سي کم ميشه همينطور افسردگي سي سي کم ميشه کسالتو بقيه چيزا دست اخر تو ميمونيو مثلا نيم سي سي در طول مثلا پنج ماه شما کم کم همه عوارض ترک روي گذاشتي کنار حالا شايد اين وسط ي رستميم پيدا بشه بگه اهاي نفسکش من 2روزه ترک کردم .زياد حرف نزنبد اعصاب ندارم بزاريد ي دفه کنار .به اميد رهايي همه دوستان از بند اعتياد باعشق