من شرايطتو کاملا درک مي‌کنم، منم دقيقا مثل تو بودم و اين شرايط خيلي خطرناکه .

اولين خواهشي که ازت دارم اينه که خودت رو عذاب نده فقط به خاطر اينکه داري متادون مصرف ميکني و احساس گناه نکن اين اتفاق براي خيليا ميوفته ،مهم اينه که تو چجوري باهاش کنار مياي، اين کار سختيه ولي اگه هدفت راحتي خانوادته بايد خودتو واسه جنگ آماده کني و واسه خودت يک برنامه بريزي. دومين کاري که بايد بکني اينه که متادون رو يکدفعه کنار نزاري چون متلاشي ميشي و شوخي نيست و ممکنه زندگيتو از دست بدي.

اگه وقت نداري کلينيک ترک متادون بري، بايد خودت يک برنامه بريزي که برات قابل تحمل باشه ، مثلا امروز 5 ميل از دوز مصرفت کمک کن ببين بدنت چه واکنشي نشون مي‌ده اگه خمار شدي به جاي 5 م 4 ميل يا 3 کم کن و در يک دفتر يادداشت بنويس که روزي چقدر مصرف ميکني و چقدر امروز مصرفتو کم کردي به خودت سخت نگير، مطمئن باش بدنت نابود نميشه اگه به جاي 140 ميل متادون درروز بهش 138 ميل بدي . همينجوري مصرفتو کم کم بيار پايين و عجله نکن. تو در يک شب به متادون اعتياد پيدا نکردي که يکشبه بخواي ترکش کني .اگه مثلا امروز 2 يا 3 ميل کم کردي سعي کن تا دو يا سه روز نهايت يک هفته همين دوز مصرفي رو نگه داري اينجوري بدن و مغزت غافلگير نميشن و احساس درد خماري غير عادي نداري و همينجوري يک هفته يک هفته 3 ميل کم کن . اين پروسه خيلي زمان بره و بايد خيلي بهش دقت کني و يادداشت برداري کني بايد سعي کني بدنت رو بهتر بشناسي و بهتره زير نظر پزشک اتفاق بيوفته ولي اگه تو کار ميکني و وقتشو نداري يا پولشو اين تنها راهته. از اون جايي که ممکنه در راه شکست بخوري و لغزش کني و ناميد بشي و بازم حس بي انگيزگي و خودکشي بهت دست بده . بهت پيشنهاد مي‌کنم که يک دکتر روانشناس خوب پيدا کني که بهت مسير درست رو نشون بده و بيدارت کنه ، واسه اينکه متادون بعد چندسال مغز مارو به زباله دوني ياس و ناميدي تبديل ميکنه و ديگه هيچ نوري توش نيست ( البته همه ي موادها همينن). تو ميتوني ماهي يک بار يا هفته اي يکبار بري باهاش حرف بزني هررموقع که احساس ناميدي ميکني و برو همه چيز رو بهش بگو ، و اصلا راجبه مشکلاتت با دوست و رفيق حرف نزن، اونا هيچي نميدونن فقط دکتر روانشناس.